تأثیر آموزش‌های کارآفرینی بر رفتار کارآفرینانة دانشجویان حضوری و مجازی دانشکدة کارآفرینی

بیکاری یکی از بزرگترین معضلات اجتماعی کشور است که مسائل اجتماعی گوناگونی را با خود به همراه می‌آورد. یکی از راه‌کارهای کاهش آن ارائة مهارت‌های لازم به افراد است تا بتوانند به صورت خودانگیخته کسب‌وکار راه‌اندازی کنند. آموزش کارآفرینی می‌تواند بر قصد افراد به راه‌اندازی کسب‌و‌کار تأثیر‌گذارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش‌‌های کارآفرینی بر رفتار کارآفرینانه دانشجویان حضوری و مجازی کارشناسی ارشد دانشکدة کارآفرینی دانشگاه تهران است‌. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی-پیمایشی است و جامعه آماری دانشجویان حضوری 245 نفر و دانشجویان مجازی900 نفر می باشد که تعداد 239 نفر از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد. تحلیل تحقیق با استفاده از نرم‌افزار spss و با استفاده از معادلات ساختاری و کاربردی انجام شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین دانشجویان حضوری و مجازی در خصوص نگرش، کنترل رفتار ادراک شده، قصد کارافرینانه و رفتار کارآفرینانه میان دانشجویان حضوری و مجازی تفاوت معنی‌داری وجود دارد و دانشجویان مجازی نسبت به دانشجویان حضوری در هر متغیر قوی‌تر هستند‌. در واقع دانشجویان مجازی قوی‌تر از دانشجویان حضوری رفتار کارآفرینانه را از خود بروز می‌دهند. دانشجویان حضوری شاغل در دو متغیر کنترل رفتار ادراک‌شده و رفتار کارآفرینانه نسبت به گروه حضوری غیر‌شاغل قوی‌تر بوده‌اند. در گروه دانشجویان مجازی شاغل و غیرشاغل فقط به جهت کنترل رفتار ادراک‌شده تفاوت معنی‌داری مشاهده شده و و این متغیر در گروه مجازی غیر شاغل قوی‌تر می‌باشد.